اتصال مفصلی تیر به تیر (تیر به جان تیر)
استفاده از ورق تکی یا جفت جان یکی از روش‌های ساده و معمول در اجرای اتصال مفصلی تیر به ستون یا تیر به جان تیر است. اتصال ورق تکی یا جفت می‌تواند به جان تیر دوم یا بال ستون از نوع جوشی و اتصال آن به جان تیر اول (تیر متصل شونده) می‌تواند از نوع پیچی یا جوشی باشد. اتصال ورق به جان تیر اول که می‌تواند از نوع پیچی یا جوشی باشد تحت اثر برش (اگر بیش از یک ردیف پیچ نیاز باشد تحت پیچش نیز است) قرار دارد. اتصال ورق به جان تیر دوم تحت اثر برش و خمش است.
طراحی اتصال بر اساس ضوابط مندرج در مبحث دهم مقررات ملی ساختمان (ویرایش ۹۲) است.
نیرو‌های اتصال تیر به تیر
در طراحی اتصالات در قاب‌های لرزه‌ای در ویرایش ۹۲ از مبحث دهم به طراحی در حالت ظرفیت نهایی مقطع تاکید شده است. به طوری که اتصال باید قادر باشد نیرو‌های معادل طرفیت نهایی مقطع متصل شونده را انتقال دهند. در اتصال تیر به تیر (تیر به جان تیر) به دلیل اینکه جز اتصالات لرزه‌ای محسوب نمی‌شود، می‌توان برای تعیین نیروی طراحی از بار وارده بر تیر در محل اتصال استفاده کرد نه طرفیت نهایی مقطع. اتصال تیر به تیر (تیر به جان تیر) از نوع مفصلی است و نیرویی که باید منتقل شود نیروی برشی است.
برای جلوگیری از ایجاد لنگر پیچشی، اتصال تیر به تیر از نوع مفصلی تعریف می‌شود. در این حالت برای جلوگیری از ناپایداری پیچشی باید پیچش در یکی از دو طرف آزاد شود. ضمن اینکه به علت مفصلی بودن، لنگر انتهایی نیز باید صفر شود. تیرهای کنسول و تیرهای فرعی که از یک یا دو طرف مفصلی تعریف می‌شوند، باید از نوع شکل پذیری معمولی برای آنها تعریف شود.
