نشریه شماره ۲۲
نشریه شماره ۲۲ تحت عنوان جوش پذیری فولادهای ساختمانی سومین نشریه از مجموعه نشریات جوشکاری در ساختمانهای فولادی است. نشریه های زیر قبل از این نشریه، از این مجموعه منتشر شده‌اند.
این نشریه در سال ۱۳۵۲ از طرف سازمان مدیریت و برنامه ریزی منتشر شده است. نشریه شماره ۲۲ به جوش پذیری با قوس الکتریکی پرداخته است.
به طور کلی تمام فولادهای ساختمانی قابل جوشکاری با قوس الکتریکی هستند. میزان جوش پذیری هر فولاد بستگی به سهولت جوشکاری آن دارد. اگر فولادی به هنگام جوشکاری و پس از آن، دو شرط زیر را دارا باشد، صد در صد جوش پذیر تلقی می‌شود.
- به آسانی و بدون توسل به راه حل های خاص (که قیمت را افزایش می‌دهد) انجام پذیرد.
- درز جوش شده از هر لحاظ هم ارز مقطع دست نخورده مجاور خود باشد.
فهرست مطالب نشریه شماره ۲۲
جوش پذیری
- ترک خوردن جوش درز
- ترک خوردن فلز جوش
- ترک خوردن فلز مبنا
- جلوگیری از ترک خوردگی
- تعیین درجه حرارت پیش گرمایش
- جذب گازها به وسیله فلز جوش
- نتایج جذب گازها به وسیله فلز جوش
انتخاب فولاد
- انواع فولاد
- آزمایش کنترل کیفیت فلز مبنا از نظر جوش پذیری
بخشی از مطالب مندرج در نشریه شماره ۲۲
جوش پذیری کیفیت ذاتی فولاد است. این کیفیت از طرفی تابع ترکیب شیمایی و کیفیت متالورژیک فولاد است و از طرف دیگر تابع ضخامت ورق‌های مورد اتصال و تنش هایی است که به هنگام جوشکاری به وجود می‌آید.
فولادهایی که دارای معایبی نظیر پلیسه شدن و تاخوردگی باشند از نظر جوش پذیری در حد پایینی قرار می گیرند. اگر فولادی جوش پذیری کافی نداشته باشد، این نقص به صورت ترک خوردگی فلز مبنا در مجاورت جوش دیده می‌شود.
تمام فولادهای ساختمانی تحت شرایط مناسب جوش پذیر هستند. برخی از این فولادها برای انجام سریع جوشکاری مناسب تر هستند. ترکیب شیمیایی ورق های ضخیم، از لحاظ سرعت جوشکاری اهمیت بسیا ری دارد. در جوشکاری ورق های ضخیم از شدت جریان زیادی استفاده می شود که در نتیجه لبه های درز به مقدار زیادی ذوب شده و با فلز مذاب حاصل از الکترود مخلوط می‌شود. البته فلز جوش را می‌توان از طریق کنترل ترکیب مغز الکترود، کنترل کرد ولی فلز ورق مورد جوشکاری نیز باید ترکیب قابل قبولی داشته باشد.
جدول زیر نتایج حاصل از آزمایشات مختلف برای تامین حداکثر سرعت جوشکاری را ارائه می‌کند.
