میلگرد بستر
میلگرد بستر المانی فولادی است که در بند بستر دیوار قرار میگیرد. اگر چه میلگرد بستر میتواند یک میلگرد آجدار معمولی باشد، ولی معمولاً میلگردهای بستر به صورت دو مفتول ساده یا آجدار هستند که توسط یک مفتول میانی به یکدیگر متصل هستند.
اگر مفتول میانی به شکل ۷ و ۸ باشد، میلگرد بستر از نوع خرپایی بوده و اگر بخ شکل عمود بر مفتولهای طولی باشد، میلگرد بستر از نوع نردبانی خواهد بود. میلگردهای بستر خرپایی از سختی بیشتری برخوردار بوده و استفاده از آن نسبت به میلگردهای بستر نردبانی اولویت دارد. لازم است میلگرد بستر به شکل کامل در داخل ملات بستر مدفون شود تا از طریق ملات ، پیوستگی میان میلگرد بستر و واحدهای بنایی برقرار شود.
براای اتصال نمای آجری یا سنگی به دیوار پیرامونی ننیز میتوان از میلگردهای بستر استفاده کرد که در این صورت یکی از تدابیر زیر را میتوان اتخاذ نمود.
مزایا و موارد استفاده
مزایای استفاده از میلگرد بستر را میتوان به صورت زیر برشمرد.
- کنترل عرض و فواصل ترکهای ناشی از جمع شدگی و تغییر شکلهای حرارتی
- افزایش مقاومت و شکل پذیری خمش خارج از صفحه دیوار
- افزایش مقاومت برشی داخل صفحه دیوار
- افزایش انسجام دیوار در حین زلزله و جلوگیری از فروریزش خارج از صفحه
- بهبود شکل پذیری دیوار
- برقراری اتصال مکانیکی برای نمای بنایی (آجری یا سنگی)
- عدم نیاز به استفاده از واحدهای بنایی با هندسه ویژه
- عدم نیاز به تزریق دوغاب
- عدم نیاز در تغییر روند ساخت دیوار
- امکان تعبیه به صورت قائم در دیوار
- اتصال دیوارهای دو لایه به یکدیگر
- تامین تسلیحات مورد نیاز اطراف بازشوها
- طول وصله و طول مهاری کم به دلیل کوچک بودن قطر مفتول و ساختار شبکهای میلگرد بستر
- امکان برقراری اتصال در دیوارهای متقاطع با استفاده از میلگرد بستر
لازم به توضیح است در دیوارهای با عملکرد دو طرفه و نیز دیوارهای دهانه افقی، میلگردهای بستر مستقیماً باعث بهبود مقاومت خمشی خواهند شد. در مورد دیوارهای دهانه قائم اگر چه میلگردهای بستر به شکل مستقیم در مقاومت خمشی تاثیری ندارند، ولی به واسطه بهبود عملگرد داخل صفحه دیوار و کاهش ترکهای احتمالی به شکل غیر مستقیم منجر به بهبود عملکرد خارج از صفحه دیوارهای دهانه قائم نیز خواهند شد. لازم به یادآوری است رفتار خارج و داخل صفحه دیوار دارای اندرکنش بوده و به طوری که آسیب دیدگی درون صفحه میتواند منجر به کاهش مقاومت خارج از صفحه شود و بالعکس
مشخصات فنی
حداقل قطر مفتولها ۴ میلیمتر و حداکثر قطر مفتولهای برابر نصف ضخامت ملات بستر است. با توجه به اینکه ضخامت ملات بستر نباید از ۱۶ میلیمتر تجاوز کند لذا حداکثر قطر ممکن برای مفتولها ۸ میلیمتر خواهد بود. البته در اکثر موارد ملات بستر ۱۰ میلیمتر بوده و از مفتولهای با قطر ۴ میلیمتر الی ۴/۵ میلیمتر استفاده میشود.
در مورد بلوکهای AAC با بند بستر نازک کمتر از ۳ میلیمتر مقطع مفتولهای میلگرد بستر میتواند به صورت مستطیلی (کتابی) باشد. بدین ترتیب مفتول کاملاً در ملات بستر نازک مدفون خواهد شد.
فولاد مصرفی در ساخت مفتولهای لازم است دارای حداقل تنش تسلیم ۴۵۰ مگاپاسکال و حداقل تنش نهایی ۵۵۰ مگاپاسکال باشد. نسبت تنش نهایی به تنش تسلیم نباید کمتر از ۱/۲ باشد. در صورتی که تنش تسلیم از مقدار فوق کمتر باشد. در صورت تایید مهندس محاسب، استفاده از آن بلامانع خواهد بود به شرطی که نسبت تنش نهایی به تنش تسلیم همچنان از ۱/۲ کمتر نباشد.
به منظور جلوگیری از خوردگی لازم است میلگردهای بستر به صورت گالوانیزه تولید شده یا دارای پوشش اپوکسی باشند. در غیر این صورت میلگردهای بستر باید از فولاد ضد زنگ ساخته شده باشند.
به منظور پیوستگی بهتر میان میلگرد بستر و ملات، لازم است مفتولهای طولی میلگرد بستر دارای سطحی آجدار باشند. مفتول میانی که دو مفتول طولی را به یکدیگر متصل میکند، میتواند به صورت ساده و دارای سطحی صاف باشد.
