دیوار طره‌ای بتنی
دیوار طره‌ای بتنی نوع خاصی از ديوارهای وزنی است كه بخشی از پايداری آن در مقابل واژگونی، به واسطه وزن خاكريز متكی بر دال بتنی ديوار پاشنه تأمين می‌شود.
بارهای طراحی ديوار طره‌ای بتنی
نيروهای طراحی وارد بر ديوار طره‌ای بتنی شامل بارهای زير هستند.
- بار مرده
- وزن خاك
- فشار جانبی خاك
- فشار آب زيرزمينی
- فشار برخاست
- فشار جانبی ناشی از سربار
- فشار برخورد امواج
- نيروهای زلزله
- فشار يخ
طراحی سازه‌ای
قسمت‌های مختلف ديوار طره‌ای شامل ديوار و شالوده (شامل پنجه و پاشنه) به صورت تيرهای طره‌ای تحليل می‌شوند. در مقاطع مختلف از آرماتورهای فشاری استفاده نمی‌شود.
ديوار (تيغه)
بارهای محوری وارد بر ديوار عمدتاً ناچيز و قابل اغماض بوده و در طراحی صرف نظر می‌شود.
پنجه
طراحی پنجه ديوار بر اساس بارهايی شامل فشار خاك، فشار آب، وزن بتن و توزيع تنش زير پی ديوار و غيره صورت می‌گيرد. اثر نيروهای محوری در طراحی پنجه قابل اغماض است.
پاشنه
بارگذاری روی پاشنه ديوار شامل وزن خاكريز متكی بر پاشنه، فشار آب و وزن بتن است. در صورت شيبدار بودن خاكريز پشت ديوار، توزيع تنش زير پی بر اساس فشار افقی خاك است و اضافه برش ناشی از شيب مثبت خاكريز محاسبه می‌شود. وجود نيروی اصطكاك در فصل مشترك شالوده و زمين می‌تواند نيروی كششی در پاشنه به وجود آورد، ليكن در عمل از آن صرف نظر می‌شود.
ملاحظات خاص برای ديوارها با زبانه برشی
لحاظ نمودن اثر زبانه برشی در محاسبات، باعث طرح غير محافظه كارانه در تعيين آرماتورهای فوقانی پاشنه در محل اتصال به تيغه ديوار می‌شود. به همين جهت پس از كنترل پايداری بر اساس وجود زبانه برشی، در طراحی آرماتور از وجود آن صرف نظر می‌شود.
طراحی بتن مسلح
ديوارهای حايل بتن مسلح (طره‌ای و پشت‌بنددار) بايد به گونه‌ای طراحی شوند كه تمامی مقاطع و عناصر آنها حداقل مقاومت لازم را در برابر نيروهای داخلی ايجاد شده در اثر تركيبات بارگذاری را داشته باشند.
آرماتورهای حرارتی
برای كنترل آثار حرارتی، علاوه بر درزهای انقباضی و انبساطی، لازم است ميلگردهای حرارتی در امتدادهای افقی و قائم (مخصوصاً در امتداد افقی) در تيغه و پايه قرار داده شود. ميلگردهای حرارتی به عنوان يك معيار حداقل معرفی می‌شوند. بدين معنی كه اگر ميلگردهای محاسباتی، مقادير حداقل را تأمين نمايند، احتياج به ميلگردهای اضافی نيست.
سطح مقطع ميلگردهای افقی تعبيه شده نبايد كمتر از ۰/۲۵ درصد مساحت كلی مقطع بتنی و سطح مقطع ميلگردهای قائم، نبايد كمتر از ۰/۱۵ درصد مساحت کل مقطع بتنی شود. در صورتی كه قطر ميلگرد مصرفی كمتر از ۱۶ ميلی متر باشد يا از شبكه‌های جوش شده استفاده شده باشد، حداقل‌های فوق به ترتيب به ۰/۲ و ۰/۱۲ درصد كاهش می‌يابند.
