انواع دیوارهای بنایی
دیوارهای بنایی به دو دسته سازه‌ای و غیرسازه‌ای تقسیم می‌شوند. دیوارهای سازه‌ای به دیوارهایی اطلاق می‌شود که بارهای ثقلی و جانبی را در امتداد و عمود بر صفحه خود تحمل می کنند. این دیوارها از واحدهای بنایی شامل آجر و بلوك سیمانی همراه با ملات ماسه سیمان، باتارد و ماسه آهک تشکیل شده‌اند. دیوارهای بنایی غیرسازه‌ای یا تیغه‌ها، دیوارهایی هستند که هیچگونه سهمی از بارهای ثقلی و لرزه‌ای ساختمان به آنها نسبت داده نمی‌شود و به عنوان اجزای غیرسازه‌ای تلقی و باید برای ضوابط مربوطه کنترل شوند.
دیوار دوغابی (Slurry wall)
تکنیکی است که برای ساخت دیوارهای بتن مسلح در مناطقی که دارای خاک نرم و یا دارای سطح آب بالا است استفاده می‌شود. از این تکنیک معمولاً برای ساخت دیوارهای دیافراگم (ضد آب) در اطراف تونل‌ها استفاده می‌شود که با کمک این تکنیک از لغزش خاک و یا ورود آب به سایت ساختمانی جلوگیری می‌شود.
روش اجرای دیوار دوغابی بدین صورت است که ابتدا یک حفره به شکل دیوار مورد نظر کنده می‌شود و سپس این حفره با بتن وران پر می‌شود. این بتن با ایجاد فشار به سمت بیرون در برابر نیروی هیدرولیکی وارده مقاومت می‌کند و از ریزش حفره و همچنین راهیابی جریان آب جلوگیری می‌کند. سپس شبکه آرماتوری به داخل حفره فرو برده می‌شود.
پس از سخت شدن دیوارهای بتنی، کار ساخت در محل قرنطینه شده میان آنها آغاز می‌شود. برای اینکه فشار وارده به دیوارهای بتنی آنها را به داخل محل مورد نظر نیندازد از سازه‌های نگهبان معمول استفاده می‌شود. درست همانند زمانی که گودبرداری برای یک ساختمان معمولی صورت می‌گیرد.
دیوار دیافراگمی
یکی دیگر از روش‌های محافظت از جداره گود، احداث دیوار دیافراگمی است. در این روش ابتدا توسط دستگاه‌های گرب متناسب با شرایط زمین حفاری قسمتی از دیوار انجام می‌شود و همزمان با حفاری جهت پایداری جداره دیواره حفاری شده و جلوگیری از ریزش‌های موضعی از دوغاب بنتونیت استفاده می‌شود. تشکیل کیک بنتونیت در داخل دیواره حفاری شده و نفوذ در لایه‌های دانه‌ای جداره باعث می‌شود جداره همواره پایدار بماند و سپس بلافاصله پس از رسیدن به عمق مورد نظر آرماتور گذاری شده و در نهایت بتن‌ریزی می‌شود. این روش در زیر هسته سدهای خاکی نیز کاربرد بسیار دارد و از هر گونه نشتی را جلوگیری می‌نماید.
روش اجرای دیوار دیافراگمی
برای احداث این دیوار، عموماً از دستگاه هیدروفرز و گرب که از مهمترین دستگاه‌های حفاری در ساخت دیوارهای دیافراگمی هستند، استفاده می‌شود.
حفاری با استفاده از هیدروفرز
این سیستم برای حفاری خاک‌های بدون چسبندگی و سنگ‌های سخت به کار می‌رود. هیدروفرز دستگاه حفاری است که با استفاده از سه موتور (پایین رونده) در نوک قاب هیدروفرز (قاب راهنما) و با به کار بردن سیستم چرخش گل حفاری کار می‌کند.
حفاری با استفاده از دستگاه گرب
یکی دیگر از روش‌ها، احداث دیواره سازه‌ای با استفاده از دستگاه گرب بوده که در این روش دیوار ایجاد شده دیوار اصلی ساختمان است. آب بندی درزهای اجرایی آن با روش‌های مختلفی مانند کام و زبانه، شمع پلاستیک، تیر پیش ساخته بتنی، لوله ژوئن و(CWS) (coffrage avec waterstop) انجام می‌شود.
موارد کاربرد دیوار دیافراگمی
- جهت تحمل نیروهای جانبی و بارهای عمودی
- در جهت تغییر و تأخیر در حرکت شبکه‌ی جریان آب (سیالات)
مزایای استفاده از دیوار دیافراگمی
- ساخت دیواره اصلی باربر سازه در یک مرحله و حذف سازه نگهبان
- پیشگیری از ریزش سازه جانبی و نفوذ آب و امکان گودبرداری عمیق‌تر
- سرعت بالای عملیات اجرائی
محدودیت‌های روش دیواره دیافراگمی
- در احجام کم، هزینه اجرای کار زیاد است، ولی در احجام زیاد هزینه کلی کار می تواند از روش‌های ساده‌تر کمتر تیز باشد.
- در این روش، دستگاه‌های حفاری مربوطه نیاز به فضای کار زیادتری دارند و در صورتی که از نظر فضای دو طرف دیواره محدودیت داشته باشیم، اجرای کار به سختی صورت می‌گیرد.
- در این روش به دستگاه‌های حفاری ویژه‌ای نیاز است.
- در این روش به نیروهای با تخصص بالا برای کار با دستگاه‌ها و عملیات اجرایی نیاز است.
تقویت اتصالات دیوار دیافراگم
یک مشکل عمده در رابطه با ساختمان‌های بنایی غیرمسلح ناکافی بودن و یا کاهش یافتن پیوستگی میان دیوار و دیافراگم است. این ارتباط از آنجا که سبب مهار بندی دیوار می‌شود و در مورد دیافراگم‌های صلب دیوارهای موازی را مجبور می‌نماید تا با یکدیگر عمل کنند، معیار مهمی در رفتار کلی ساختمان است.
