دیوارهای ساخته شده از بلوک‌های دیواری با بتن سبک گازی
بتن هوادار اتوکلاو (بتن گازی) که در دنیا به اختصار AAC نامیده می‌شود یک نوع خاص بتن سبک متخلخل است که عمدتاً از مواد با پایه سیلیس، سیمان و آهک ساخته می‌شود. محصولی که امروزه به نام AAC موسوم است در ۷۰ سال اخیر در کشور سوئد به توسعه رسیده است.
این محصول شامل دو فرایند اصلی ایجاد تخلخل در دوغاب مخلوط سیمان، آهک و پودر سیلیس و عمل آوری بتن حاصله توسط اتوکلاو است. مواد چسبانده که عمدتاً سیمان و آهک هستند در فرایند اتوکلاوه با مصالح سیلیسی واکنش نشان داده و سیلیکات کلسیم هیدارت تولید می‌نمایند. ساختار متخلخل AAC که به علت واکنش آهک آزاد حاصل از ترکیبات سیمان و آهک و پودر آلومینوم به وجود می‌آید. دارای خواص حرارتی مناسب (عایق حرارتی) و همچنین نسبت مقاومت به جرم حجمی زیادتری نسبت به دیگر انواع بتن است. محصول به دست آمده بعد از اتوکلاو نیاز به عمل آوری دیگری نداشته و قطعات تولید شده می‌توانند بعد از سرد شدن مورد استفاده قرار گیرند.
با توجه به اینکه بتن گازی دارای وزن کم و مقاومت مناسب غیر سازه‌ای است، از عمده‌ترین کاربردهای آن می‌توان به بلوک‌های سبک ساختمانی جهت ساخت دیوارهای جداکننده و همچنین قطعات مسلح بتن گازی برای کاربردهای غیر باربر مانند پانل‌های پر کننده سقف و دیوار غیر باربر اشاره نمود.
همچنین بتن گازی در جرم حجمی و مقاومت‌های مختلف تولید می‌شود که بستگی به کاربرد مورد نظر دارد. لازم به ذکر است بتن گازی جهت کاربردهای سازه‌ای مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.
از مزایای بلوک‌های ساخته شده با این بتن می‌توان به مقاومت مناسب آن در مقابل آتش، عدم صعود گازهای سمی از بلوک در هنگام اشتعال، عملکرد حرارتی مطلوب، عدم نیاز به عایق‌های حرارتی مجزا، کاهش انتقال صوت، افزایش سرعت ساخت و کاهش در مصرف مصالح مورد نیاز برای نما و همچنین کاهش در جرم ساختمان را نام برد. در صورت عدم رعایت الزامات فنی در تولید و نصب این بتن، مشکلات بهره برداری از قبیل ترک‌های ناشی از جمع شدگی و انبساط و انقباض حرارتی ایجاد می‌شود.
استفاده از بتن AAC بر اساس الزامات تهیه شده در مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن مجاز است.
الزامات بلوک‌های دیواری ساخته شده با بتن سبک گازی
بلوک‌های هواداری اتوکلاو شده با بتن سبک گازی، قابلیت استفاده در دیوارهای غیر باربر داخلی و خارجی را دارند. شایان ذکر است که محدودیت‌های کاربری این بتن‌ها با توجه به رده مقاومتی آنها تعیین می‌شود.
بتن‌های گازی از نظر رده مقاومتی به سه دسته با مقاومت‌های ۲/۵، ۵ ، ۷/۵ مگاپاسکال تقسیم می‌شوند. همچنین از نظر جرم حجمی خشک، این بتن می‌تواند دارای جرم حجمی اسمی ۴۰۰ تا ۸۰۰ کیلوگرم بر مترمکعب باشد.
بلوک‌های بتن گازی باید دارای ویژگی‌های استاندارد ملی ایران به شماره ۸۵۹۳ باشند.
جهت جلوگیری از تغییر شکل‌های نسبی در دیوار و اندود و در نهایت کاهش کاهش احتمال ترک خوردگی باید جمع شدگی ناشی از تغییرات رطوبت به حداکثر ۰/۰۲ درصد محدود شود.
ملات‌های به کار گرفته شده جهت اجرای دیوار با بلوک‌های بتن گازی باید دارای مشخصات فنی مطابق استانداردهای شماره ۱-۷۰۶ و ۲-۷۰۶ موسسه استانداردهای ملی ایران باشد.
تمهیدات لازم جهت عدم مشارکت دیوارهای حاصل از بلوک‌های بتن سبک گازی در رفتار لرزه‌ای سازه ضروری است.
تامین الزامات مربوط به نفوذپذیری، دوام، سیکل‌های ذوب شدگی و یخ زدگی و تشعشعات ماوراء بنفش جهت دیوارهای خارجی ضروری است.
با توجه به جذب آب نسبتاً زیاد این محصول رعایت ضوابط به محافظت دیوارها از تماس مستقیم با آب یا چرخه‌های تر و خشک شدن الزامی است.
رعایت استانداردهای مربوط به الزامات زیست محیطی و بهداشتی الزامی است.
ضخامت حداقل دیوار یا ضخامت عایق حرارتی تکمیلی باید به گونه‌ای باشد که الزامات مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان جهت صرفه جویی در مصرف انرژی برای دیوار خارجی را تامین نماید.
رعایت مبحث ۳ مقررات ملی ساختمان و مسکن در خصوص حفاظت ساختمان‌ها در مقابل حریق الزامی است.
صدابندی هوابرد جداکننده‌های بین واحدهای مستقل و پوسته خارجی ساختمان و باید مطابق مبحث ۱۸ مقررات ملی ساختمان تامین شود.
اخذ گواهینامه فنی برای محصول تولیدی، پس از راه اندازی خط تولید کارخانه از مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن الزامی است.
