ميراگرهای فعال اصلاح شده
برای كنترل و در حد مجاز قرار دادن پاسخ سازه‌ها روش‌های زیادی به كار گرفته شده است. از جمله روش‌های سنتی متداول برای تامین مقاومت لازم سازه‌ها در برابر تحریك خارجی (زلزله و باد و غیره )، طراحی سازه‌ها با استفاده از آیین نامه‌های موجود و در نظر گرفتن یك سیستم باربر جانبی چون دیوار برشی – بادبند و غیره است. با توجه به افزایش ارتفاع ساختمان‌ها و ساخت ساختمان‌های بسیار بلند كه ناشی از كمبود فضا در محدوده‌های شهریاست، استفاده از سیستم‌های سنتی گفته شده به عنوان یك راه حل مطلوب، قابل طرح نخواهد بود.
در این راستا، در چند دهه اخیر راه حل‌های متعددی برای كنترل پاسخ سیستم‌های سازه‌ای گفته شده، ارایه شده است. به صورت كلی این روش‌ها به دو گروه كلی كنترل غیر فعال و فعال قابل تقسیم هستند. سیستم‌های مطرح در گروه كنترل غیر فعال بصورت عمده شامل سیستم‌های ایزوله، جرم متوازن میراگر، مایع متوازن میراگر و ادوات اصطكاكی هستند.
عملكرد روش‌های كنترل غیر فعال به نوبه خود محدود بوده و در برخی از موارد ممكن است جوابگوی محدودیت‌های طراحی نباشند . از نظر نیازمندی به انرژی خارجی، كنترل فعال سازه‌ها مستلزم وجود یك منبع انرژی خارجی است، تا نیروی كنترل را در فواصل زمانی كوتاه و به میزان مورد نظر به سازه اعمال نماید.
سیستم میراگر ویسکوز فعال می‌تواند با صرف انرژی خارجی ناچیز، نیروی كنترلی محاسبه شده از یک الگوریتم كنترل انتخابی را ایجاد و بر سازه‌ها عمل کند. تنها محدودیت این مكانیزم، وجود یک حد اشباع برای نیروی کنترل است که سبب کاهش عملکرد این سیستم در برخی حالات، خصوصاً برای تحریک‌های ثبت شده بر روی خاک نرم میشود.
هر یك از سیستم‌های میراگر ویسکوز فعال دارای اجزایی بشرح زیر است.
- محفظه استوانه‌ای.
- میله فولادی برای انتقال نیروی فعال به سازه.
- شیار ایجاد شده روی استوانه كه نقش ریل را برای حركت دورانی سیستم ایفا می‌كند.
- دو میراگر مایع.
سیستم اصلی برای اعمال كنترل فعال، بطوری كه با تغییر طول این عضو كه به طور فعال صورت می‌گیرد، سیستم بطور فعال عمل كرده و در هر لحظه نیروی دلخواه را (با وجود حد اشباع) به سازه اعمال می‌کنند.
سیستم اتصال میراگرهای مایع به عضو فعال سیستم برای قرارگیری و حركت روی ریل.
سیستم میراگر ویسکوز فعال در كنترل شتاب مدل‌های سازه‌ای فاقد عملکرد مناسب است. بطوری كه در سازه‌های بلند با پریود طبیعی اول بیش از ۲ ثانیه، عملاً باعث افزایش شتاب طبقات شده و استفاده از این سیستم را در سازه‌های بلند زیر سوال می‌‌برد.
