المان‌های بنایی
به طور کلی المان‌های بنایی می‌توانند به صورت دیوار، ستون، یا تیر در سازه مورد استفاده قرار گیرند. در تمامی موارد، المان‌های بنایی از دو بخش واحد بنایی و ملات تشکیل می‌شوند. واحد بنایی میتواند به صورت آجر با بلوک و از جنس خشت (رس خشک شده در دمای پایین)، سفال (رس پخته شده در دمای بالا)، بتن یا شیشه باشد. ملات نیز میتواند از اجزای گوناگونی ساخته شده باشد. که در این میان استفاده از سیمان، آهک و ماسه در ساخت ملات متداول است. بسته به مقاومت مورد نیاز، المان بنایی میتواند شامل دوغاب یا آرماتور نیز باشد. دوغاب بتنی ریزدانه و روان است که داخل حفره‌های واحدهای بنایی را پر می‌کند. آرماتور نیز میتواند به صورت افقی یا قائم و محصور در دوغاب یا ملات مابین واحدهای بنایی قرار داده شود.
مشخصات فیزیکی
قبل از هر چیز باید توجه داشت که یک المان بنایی به ویژه یک دیوار بنایی، المانی ایزوتروپیک نبوده و مشخصات آن در جهات مختلف متفاوت است. این موضوع به ویژه در طراحی خمشی دیوارهای بنایی بسیار مهم بوده و مقاومت خمشی خارج از صفحه دیوار در جهات افقی و قائم میتواند بسیار متفاوت باشد. البته آیین نامه‌های فعلی به منظور سادگی طراحی، ماهیت غیر ایزوتروپیک المان بنایی را تنها در مدول گسیختگی و مقاومت برشی آن در نظر گرفته و فرض می‌شود سایر مشخصات از جمله مقاومت فشاری و مدول الاستیک در تمام جهات یکسان باشد.
مقاومت فشاری
مقاومت فشاری المان بنایی به مقاومت فشاری واحد بنایی، مقاومت فشاری ملات و نیز ضخامت ملات بستگی دارد. به بیان دیگر مقاومت فشاری المان بنایی عددی است ما بین مقاومت فشاری ملات و مقاومت فشاری واحد بنایی به گونه‌ای که بسته به نوع ملات مصرفی مقاومت فشاری المان بنایی بین ٪۲۵ تا ۵۰٪ مقاومت فشاری واحد بنایی است. البته در مورد واحدهای بنایی ساخته شده از بتن‌های AAC، مقاومت فشاری المان بنایی تقریباً برابر با مقاومت فشاری واحد بنایی بلوک AAC خواهد بود.
مقاومت خمشی
مقاومت خمشی یک المان بنایی غیر مسلح توسط مدول گسیختگی المان بنایی کنترل می‌شود. این پارامتر خود مستقیماً به مقاومت چسبندگی ملات به واحد بنایی وابسته است. شایان ذکر است که مقاومت چسبندگی معمولاً از مقاومت کششی ملات و واحد بنایی کوچکتر بوده و وابستگی شدیدی به نحوه‌ی ساخت دیوار دارد. به عنوان مثال ملاتی که بتواند آب خود را حفظ کند و نیز واحدهای بنایی‌ای که جذب آب کمتری داشته باشند منجر به ایجاد چسبندگی بهتری می‌شوند. برای این منظور استفاده از آهک در ملات توصیه نمی‌شود و چرا که آهک موجب می‌شود ملات حالت خمیری پیدا کرده و آب خود را به سادگی از دست ندهد. همچنین در مورد واحدهای بنایی رسی بهتر است قبل از اجرای دیوار واحد بنایی رطوبت کافی داشته باشد تا از میزان مکش آب آن کاسته شود. بر اساس تحقیقات انجام شده بسته به نوع ملات، نوع واحد بنایی، وجود یا عدم وجود دوغاب، جهت خمش و نیز چینش واحدهای بنایی، مدول گسیختگی المان‌های بنایی میتواند بین ۰/۲ تا ۲ مگاپاسکال باشد.
مقاومت برشی
مقاومت برشی المان‌های بنایی به طور کلی از دو قسمت تشکیل می‌شود. قسمت اول ناشی از چسبندگی ملات به واحد بنایی و قسمت دوم ناشی از اصطکاک مابین واحد بنایی و ملات است. البته در صورتی که نیروی محوری فشاری مابین واحد بنایی و ملات بالا باشد. ممکن است شکست برشی در خود واحد بنایی رخ دهد که در این صورت برش به مجذور مقاومت فشاری المان بنایی وابسته خواهد بود. در صورت عدم وجود نیروی محوری، مقاومت برشی المان‌های بنایی معمولاً بین ۰/۲ تا ۰/۶ مگاپاسکال است.
مدول الاستیک
معمولاً مدول الاستیک المان‌های بنایی بر اساس مقاومت فشاری آنها بیان می‌شود. بیدن ترتیب که با ضرب عددی در مقاومت فشاری المان بنایی، مدول الاستیک آن تخمین زده می‌شود. این ضریب به نوع واحد بنایی بستگی داشته و آیین نامه‌های مختلف ضرایب گوناگونی را پیشنهاد داده‌اند. به طور معمول برای المان‌های ساخته شده از واحدهای رسی، این ضریب برابر ۷۰۰ و برای واحدهای سیمانی این ضریب برابر ۹۰۰ در نظر گرفته می‌شود. در نتیجه به عنوان مثال برای یک المان ساخته شده از بلوک‌های رسی، مدول الاستیک عددی بین ۴ تا ۲۱ گیگاپاسکال است. به بیان دیگر میانگین مدول الاستیک المان‌های بنایی تقریباً نصف مدول الاستیک المان‌های بتن مسلح و تقریباً نصف مدول الاستیک المان‌های بتن مسلح و تقریباً ۱۵ برابر کمتر از المان‌های فولادی است.
مدول برشی
به طور سنتی برای تمامی المان‌های بنایی مدول برشی برابر ۴۰٪ مدول الاستیک در نظر گرفته می‌شود. البته این فرض برای المان‌های بتنی و تقریباً برای المان‌های فولادی نیز صادق است.
