بررسی اثر عملیات حرارتی قبل از جوشکاری

اتصالات جوشکاری شده بطور گسترده‌ای در مهندسی کشتی و سازه‌های پل‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. گرم کردن موضعی و سرد شدن پس از آن در جوشکاری، موجب ایجاد تنش‌های کششی پسماند در نزدیکی پی جوش می‌شود. که این تنش‌ها باعث آسیب‌های خوردگی، شکست و خستگی و … در سازه می‌شوند. بنابراین تخمین تنش‌های پسماند از اهمیت ویژه‌ای برخودار است.

عملیات حرارتی قبل و پس از جوشکاری در کاهش تنش‌های پس ماند نقش به سزایی ایفا می‌کنند. محققین تخلیه تنش‌های پسماند در دمای بالا ناشی از خزش را مورد بررسی قرار داده و نشان می‌دهند که میزان تخلیه تنش‌های پس ماند در این مورد بسیار زیاد و با سرعت بالایی رخ می‌دهد.

بنابراین بررسی عواملی که بر روی تنش‌های پسماند اثر دارند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. از آنجایی که تنش‌های پسماند بر اثر توزیع غیر همگون حرارت در سطح سازه ایجاد می‌شوند، مطالعه انتقال حرارت‌های صورت گرفته در حین فرآیند جوشکاری و عملیات حرارتی قبل و پس از جوشکاری بسیار مهم است. بدین منظور اثر عملیات پیش گرمکاری به صورت دماهای اولیه مختلف شبیه سازی میشود. این فرآیند با فرض دمای اولیه یکنواخت در کل سازه صورت می‌پذیرد. علاوه بر این فرض می‌شود که در طول فرآیند پیش گرمکاری تنشی در سازه ایجاد نمیشود. یا در صورت ایجاد، قبل از شروع عملیات جوشکاری تخلیه تنش اعمال میشود.

‌اگر چه بررسی‌های ساده سازی شده نشان می‌دهد که عملیات حرارتی پس از جوشکاری نقش به سزایی در کاهش تنش‌های پسماند ایفا می‌کند، ولی در مقابل، پیش گرمکاری روش ساده‌ای است که تا حد امکان می‌تواند باعث کاهش تنش‌های پسماند شود. به خصوص زمانی که در سازه تحت بارگذاری، تنش‌های عرضی از اهمیت زیادی برخوردار باشند.