آزمایش کند روانی – ویسکوزیته قیر
ویسکوزیته قیر کمیتی است که خواص روانی قیر را در درجه حرارتهای بالا مشخص میکند. ویسکوزیته در تعیین عملکرد آسفالت موثر است. مقاومت داخلی مایعات که مانع حرکت آنها میشود ویسکوزیته یا گرانروی مینامند. هر اندازه قیر نسبت به گرما حساستر باشد کندروانی آن در درجه حرارتهای بالا کمتر خواهد بود.
آزمایش کندروانی قیر برای تعیین خواص روانی قیرها در درجه حرارتهای بالا که معمولاً درجه حرارتهایی هستند که در عمل مخلوطهای قیری ساخته میشوند کاربرد دارد و انجام میگیرد. اصولاً هر چه ویسکوزیته قیر کمتر باشد، استفاده از آن تولید و پخش آسفالت راحتتر خواهد بود به عبارت دیگر قیر و جابجایی آن از مخازن اصلی به مخازن اختلاط و همچنین اختلاط قیر با مصالح راحت تر صورت میگیرد. یعنی مصالح در مدت زمان کمتری به راحتی توسط قیر پوشش مییابند و پخش آسفالت با سرعت و سهولت انجام میگیرد اما ویسکوزیته قیر با پایداری با تغییرات دما رابطه مستقیم دارد. چنانچه ویسکوزیته قیر کم باشد در گرمای تابستان قیر حالت خمیری به خود میگیرد و سبب مواج شدن آسفالت در زیر بار ترافیک و قیر زدگی آسفالت میشود. همچنین اگر ویسکوزیته قیر از حد مناسب زیادتر باشد، موجب میشود که در زمستان آسفالتها دچار ترک خوردگی شده و از بین برود.
آزمایش نقطه نرمی
درجه حرارتی که در آن قیر حالت نرمی پیدا میکند نقطه نرمی قیر نامیده میشود. این آزمایش به منظور مقایسه حساسیت قیرها نسبت به تغییرات درجه حرارت آزمایش انجام میگیرد. قیری که درجه حرارت نرمیاش بیشتر باشد، کمتر در مقابل تغییرات درجه حرارت حساس بوده و درجه نفوذ و یا کندروانی آن کمتر تغییر میکند. یکی از اهداف این آزمایش محاسبه مقدار مقاومت قیر خالص و مصالح ساخته شده با آن قیر نسبت به تغییرات درجه حرارت است.
آزمایش درجه نفوذ
این آزمایش برای تعیین سختی نسبی قیرهای خالص و قیرهای دمیده به کار میرود. قیرهای دمیده از دمیدن هوای داغ به قیر در مرحله آخر عمل تصفیه به دست میآید و بر اساس درجه نفوذ و درجه نرمی درجه بندی میشود. هر قدر آب و هوای منطقه گرمتر یا میزان آمد و شد بیشتر بیشتر و بار وسایل نقلیه سنگینتر باشد، باید از قیر با درجه نفوذ کمتری استفاده کرد و بر عکس هر قدر آب و هوای منظقهای سردتر باشد باید از قیر با درجه نفوذ بیشتری استفاده نمود.
درجه اشتعال قیر درجه حرارتی است که وقتی گرمای قیر به آن درجه حرارت میرسد با نزدیک کردن شعله به سطح آزاد آن، جرقهای در نقطهای از سطح قیر تشکیل شود. این آزمایش دارای اهمیت زیادی است زیرا با تعیین درجه اشتعال قیر، حداکثر درجه حرارتی را که بدون خطر آتش سوزی میتوان قیر را گرم و به دست آورد. این آزمایش بیان میکند که درجه حرارت قیر نباید از ۱۷۶ درجه سانتیگراد بیشتر شود چون در این صورت قیر خواص خود را از دست میدهد.
آزمایش تعیین چگالی
این آزمایش که بر اساس استاندارد ASTM D70 انجام میشود از این جهت دارای اهمیت است که در کارگاههای راهسازی میزان ذخیره قیر در تانکرها و استخرهای ذخیره قیر، بر حسب حجم قیر بیان میشود لذا برای دانستن حجم قیر محاسبه وزن حجمی دارای اهمیت است.
آزمایش انگمی قیر
قیری که در راهسازی استفاده میشود باید دارای خاصیت چسبندگی زیاد باشد تا دانههای مصالح سنگی را به خوبی اندود کرده و آنها را به یکدیگر بچسباند. برای تعیین نشانهای از چسبندگی قیرها مقدار قابلیت شکل پذیری آنها اندازه گیری میشود. خاصیت انگمی قیر به درجه سختی آن بستگی دارد. قیری که خاصیت انگمی آن کم باشد سخت و شکننده است در حالی که قیری که دارای خاصیت انگمی مناسبی باشد و در آسفالت مصرف شود به ندرت در فصل زمستان در آن ترک ایجاد میشود.
